Pseudo-plastyczny efekt w materiałach kompozytowych

Kompozytowe pręty zbrojeniowe wykazują kruchość przy przeciążeniu. Aby przezwyciężyć tę wadę, badacze zwracają uwagę na efekt pseudo plastyczności. W pracy przedstawiono próby zginania czteropunktowego pręta o jednokierunkowym zbrojeniu (UD). Pręty UD z dodatkowymi warstwami kompozytowymi uzyskano przy pomocy techniki nawijania włókien i ręcznego oplatania. Zastosowano dwa rodzaje materiałów rdzeniowych, szklany FRP (polimer wzmocniony włóknem) i węglowy FRP. Jeśli chodzi o materiał do owijania wykorzystano włókna węglowe i szklane, natomiast w przypadku plecionki ręcznej rękaw z włókna węglowego został nałożony wraz z matrycą epoksydową. Analiza mikrostrukturalna z wykorzystaniem skaningowej mikroskopii elektronowej (SEM) i tomografii komputerowej (CT) przeprowadzono w celu ujawnienia różnic strukturalnych między nimi. Wyniki testów mechanicznych wykazały dobre zachowanie się materiału, wykazując m.in. efekt pseudo plastyczności po punkcie maksymalnej siły. Obie zastosowały techniki owijania miały różny wpływ na efekt pseudo plastyczności. Badania mikrostrukturalne ujawniły różnice między grupami okazów, które częściowo wyjaśniają ich odmienny charakter w trakcie testów mechanicznych.

DOI: https://doi.org/10.3390/ma14195608